Jedan od najvećih srpskih slikara – Pavle Paja Jovanović rođen je u Vršcu 16. juna 1859. godine. Završio je Slikarsku akademiju u Beču, boravo u Parizu, Minhenu, gradovima Španije, Švajcarske, Italije... Kao izrazito plodonosan predstavnik akademskog realizma, radio je istorijske kompozicije, portrete, oslikao kompozicije iz života Nemanjića za Saborni hram u Sremskim Karlovcima, slikao je predstave sa motivima iz života naroda u Srbiji, Crnoj Gori i Albaniji. Svojim radom dao je veliki doprinos našim prostorima, a posebno u domenu kulture i likovnog obrazovanja.
„Seoba” , „Kićenje neveste”, „Borba petlova", „Krunisanje cara Dušana”, „Apoteza Vuka Karadžića” dela su pred kojima sigurno moramo da razmislimo o nečemu višem, o istoriji jednog naroda, o ličnostima, o svemu bitnom, pa i o nama samima. Preminuo je u u Beču 30. novembra 1957. godine.
Ono što posebno privlači pažnju, jesu malo intimnija dela, tačije portreti i aktovi, ja naročito portreti Muni, Pajine voljene žene. Većina izvora navodi da mu je bila veoma posvećena i odana do smrti. Bečlijka Hermina – Muni Dauber bila je Pajina muza i inspiracija. Kada su se venčali ona je imala 25 godina, a on 58. Zaljubnjeni gospodin ovekovečio je njenu lepotu nizom portreta i aktova. U prilog tome idu i ovi portreti. Iako ih ima još, izabrala sam one koje imaju ili zanimljive odevne detalje. 
Muni sa zlatnom kapom u predelu, 1920. na kojoj se vide prepoznatljive crte lica, umetnikove supruge
Lepa čitateljka (Muni sa pismom) posle 1920. godine
Muni u fotelji – beržeri oko 1920. godine
Portret Muni nazvan „Zolja” 1920–1925. godine
Mlada žena u narodnom (Muni)  1920–1930 – mlada žena sa pokrovom i ukrasom za glavu  i veo.